Yalnız Başına Yolculuk

Çok azımız bir sabah uyandığında Antarktika'da kayak yapmaya karar verir. Ve insanların çok azı bunu yalnız ve yardımsız yapmayı düşünürdü. Ama biz de en az, bu dayanıklı sporcu Jenny Davis kadar kararlıyız.

Geçen yılın sonlarına doğru Jenny, kadınların solo hız rekorunu denemek için Antartika kıyısından Güney Kutbu'na seyahat ederek Hercules Girişi'ne uçuşu gerçekleştirdi. 1150 km'den fazla süren bu yolculuk, tam olarak 38 gün, 23 saat, 5 dakika sürüyor.

Yolculuk

Yolculuk, çorak kaya ve buzdan oluşmuş bir arazide devamlı yokuş yukarı itmektir. Yaz aylarında bile, şiddetli fırtınalar saatte 160 km rüzgar yapabilir ve genellikle bu çorak kara kütlesine kar yığabilir. Ve bu, önceki yıl gerçekleşen ilk girişiminde Jenny'nin başına gelmişti. Fakat bu zamansızca gelen şiddetli rüzgarlardan ziyade peritonit olması onu girişiminden vazgeçmeye zorlayan şey oldu. Ve evet okuduğunuz şey doğru: bir zamanlar Jenny buzdan bir cehennemdeydi.  

İkinci kez ise her zamankinden daha kararlıydı. İlk 800 km'de, rekor kıran yürüyüş hızından önde gidiyordu. Ama sonrasında bir felaketle karşılaştı.

Zorlu Süreç Başlasın

“Gitmem gereken yaklaşık 350 kilometrem vardı” şeklinde açıklayan Jenny “ama sonrasında bacağımdaki yara tamamen yarılarak açıldı ve mutlak bir acı çekiyordum.” diye belirtir.

Bu yaranın aşırı soğuk ortamlara girildiğinde kadınları orantısız olarak etkileyen aşınmaya bağlı ağrılı bir yaralanma şekli Polar Uyluk olduğu ortaya çıktı. Bu konu hakkında çok az şey bilindiği gibi Jenny de buna gerçekten hazır değildi. En azından ilerlemek için yaptığı onca şeyden sonra.

“Yaraya koymak için küçük bir parça yara örtüm vardı. Ve bu elimde kalan son parçaydı. Hala yolculuğumu devam ettireceğim çok fazla mesafe varken onu yarayı iyice saracak şekilde kestim ve koydum. Sonunda yamalı bir yorgan gibi görünüyordum.”

Bir süre sonra Jenny yara örtüsünden kurtuldu. O an çok fazla acı içinde ve durumun ciddiyetinin farkında değilken birçoğumuz pes ederdik. Tabii ki burada dünya rekorunu kaybetmenin acısı ve normal yaşama geri dönmenin başarısızlığı var ama bu zorlayıcı etkenlerin acısı durumun farkına vardıran bir bakış açısı getirebilir. Yine de Jenny tüm bunlara rağmen vazgeçmedi.

“Çok büyük bir acı çekiyordum ama böyle tatsız şeylere alışkınım. Ben dayanıklı bir sporcuyum. Mesela Marathon des Sables gibi yarışlarda bulunduğunuzda bir şeylerin zihinsel etkisini iyi yönetmeyi bilmek gerekiyor. Bu bölgeye gidebilirim ve yedi saat koşabilirim. Onu bölümlendirebilir ve ne kadar önemli olduğuna odaklanabilirim.”

Sporcu Jenny

Jenny, gençliğinden beri rekabetçi bir sporcu ama yine de 2015 yılına kadar Sahra Çölü'ndeki 250 km'lik çok aşamalı Marathon des Sables yarışından ciddi anlamda bir şey elde edememişti. O zamandan bu yana tüm zamanını bir şirket avukatı olarak çalışarak ve diğer kadınlara hayallerini, hedeflerini gerçekleştirmeleri için ilham verici ve imkan sağlayıcı desteği vererek geçiriyor.

“Bir rol model olmak istiyorum. Diğer kadınları başarıya teşvik etmek ve çocuklarımıza hatta özellikle de kızlarımıza ilham vermekle yakından ilgileniyorum. Bir kaşif çizdikleri zaman bu bir erkek oluyor. Sanırım sadece görebildiğin şey olabilirsin. Bu nedenle, her türlü kadın rol modeline sahip olmak çok önemli.”

Tüm bunlar, en karanlık ve en zorlu anlarında Jenny'e yardımcı oldu ve yalnız çıktığı bu zorlu yolculukta aslında yalnız olmadığını hissettirdi.

Büyük Resim

Jenny için solo tırmanışa gitmek adeta bir var olma sebebi haline geldi. Takım arkadaşları veya güvenebileceği bir destek ekibi olmadan neler yapabileceğini görmek istedi.

“Bir takımda, herkesin farklı anlamda güçlü ve zayıf yönleri var. Bu, birlikte iyi işler başarabilmek için mükemmel bir imkan. Ama yalnızken tüm sorumluluk senin üzerinde oluyor. Böylece yaptığınız iş daha tehlikeli bir hal alıyor. Örneğin, rüzgar yükseliyorsa eğer fırtına geliyor demektir. Bir takım içerisinde kendiniz de dahil üç kişiyseniz bu rüzgarlarda çadır kurabilme imkanınız vardır ama kendi başınıza şiddetli rüzgarlara karşı çadır kurmak tehlikelidir. Onu kaybedersiniz ve oyun biter. Kendiniz ve çevreniz hakkında farkında olmanız gereken birçok şey var. Motive olmak, güne başlamak ve devam etmek size bağlıyken ben bunu gerçekten oldukça enterans buluyorum. Bununla nasıl başa çıkacağımı görmek istedim. Bu kadar büyük bir keşfi gerçekleştirmenin nasıl bir şey olduğunu görmek ilgimi çekti.” 

Ve açıkcası Jenny çok şey başarabilir. “Bir marshmallow üzerinde yürüyor” gibi hissettiren ve yönünü kaybedecek şekilde her yeri kaplayan üç fırtınanın acısını deneyimledi. Ama orada hala görülebilecek güzellikler vardı.

Farklı Açıdan Güzelik

“Başlangıçta her iki yanda da yüksek dağların bulunduğu derin vadilerden geçiyorsunuz. Rüzgarın aşındırırarak dalgalar gibi görünmesini sağladığı sıkıştırılmış kar ve buz oluşumları muhteşemdir. Daha sonra manzara düzleştikçe görünüm tekdüzeleşir. Yine de şekil değiştiren bulutlar ile dolu gökyüzüne sahip olmak yolculuğun asla sıkıcı olmayacağı anlamına gelir. Aslında beyazın daha az baskın olduğu anlarda gökyüzünü daha fazla görebilirsiniz. Gerçekten çok güzel.”

Günler geçtikçe, bu güzel manzarayla dikkat dağıtarak acıyı engellemek oldukça zor hale geldi.

“O zaman fark ettim ki dünya rekoru ulaşılmaz oldu. Ama bu noktaya kadar sadece kutup noktasına ulaşmayı istedim. Geçen yıl bunu başaramadım ve sonra tüm eğitimlerle hazırlandım...Kutba ikinci kez ulaşamamayı deneyimlemek istemedim.”